Peruwian

Peruwian, browar Dziki Wschód. Jeszcze o tym browarze nie słyszałem. No to trzeba sprawdzić ;) Peruwian to piwo w stylu APA z dodatkiem komosy ryżowej. Boże, jeszcze z żadną komosą ryżową, czy nie ryżową, nie miałem do czynienia hehe. Nie wiem co ona ma wnosić do piwa. Wg. opisu producenta - jakieś orzechowe nutki? Oj nie wiem, nie wiem. 

Kolor bursztyn, pianka gęsta i obfita, długo siedzi.

Pachnie bardzo słodko i kwiatowo, jakby jaśminowo. W smaku jest podobnie, ale jednak bardziej mdło i słodowo. Na szczęście na deser mamy chmielowy aromat cytrusów i dobrą, nienachalną goryczkę. 

Ciekawostką jest to, że to nie taka typowa APA, mimo obecności amerykańskich chmieli, trafiły tu także gatunki niemieckie(!) (co czuć, szczególnie nosem). Orzechowego posmaku jakoś nie wyczułem, Szkoda, bo mogłoby być interesująco.

Piwo dobre, ale do poprawy. 

Petrus Aged Red

Petrus Aged Red, piwo belgijskie. Ofensywa piwna sklepu Lidl nabiera tempa. Kilka tygodni temu pojawił się zestaw sześciu piw Petrus z belgijskiego rodzinnego Brouwerij De Brabandere z miasta Bavikhove. Zestaw elegancko zamknięty w kartonowym pudełeczku. Takie rzeczy bierze się bez oglądania za siebie, na żonę, miejsce w koszyku, czy debet na karcie ;) Tych sześć piw, to klasyki belgijskiej szkoły piwowarskie, tej mocniejszej, bo Witbierów tu nie zastaniemy, za to wszystko powyżej 7%, Dubbel, Tripel i inne mieszanki wybuchowe. 

Moje wybory, będą losowe. Po poszperaniu w kartoniku, pierwszy w rękę wpadł mi Aged Red. Piwo powstałe z połączenia świeżego piwa z leżakowanym kilka lat Dubbelem. Tak przynajmniej to rozumiem. A na deser wisienka. Dosłownie. Sok z tego owocu dominuje w tym napitku. Mi osobiście trochę to nie w smak, no ale co tam.

Kolor piękny, rubinowy. Pianka niska. Zapach to istotnie wiśnia, taki likier wiśniowy, lekka nalewka itp. W smaku jest bardziej różnorodnie, czuć słodowość, trochę przypieczonej skórki chleba zamoczonej w gęstym wiśniowym syropie. Tak to w skrócie wygląda. Lekko wyczuwalny alkohol nie robi problemu, a przyjemnie rozgrzewa przełyk. Niestety pod sam koniec picia, po ogrzaniu, robi się z tego piwa taka chamska wiśniówa. Ogolenie słodko i syropowo. Nie moja bajka.

To tyle. Sukcesywnie będę wybierał pozostałe piwa z zestawu. Belgia jest dla mnie jedną wielką tajemnicą jeśli chodzi o piwa. Nie dużo takich wypiłem, więc frajda jakaś tam będzie i nauka także... a jak!

Bytów Ciemne Pełne

Bytów Pełne Ciemne, browar Bytów. Kolejny wieczorek wakacji już dawno za mną i kolejny Bytów też. Teraz Ciemny. Ciemny Lager. Oniemiałem. Dla mnie jest rewelacyjny jak na Dark Lagera. Nie wiem czemu w Internecie ma słabe oceny. Mi smakował doskonale. 

Mogą się na mnie rzucić za chwilę gromy... ten Bytów smakuje jak Stout! Czuć  w nim dużo kawy, świeżej kawy. Słód Carafa III robi tu swoja robotę. Palone słody także doskonale wyczuwalne. Plus odrobina gorzkiej czekolady i karmelu.

Niezwykle przyjemne piwo, za dobrą cenę.


P.S. Posmakowałem jeszcze innych piw z tego browaru np. Stoczniowiec - lager; jakieś melonowe (słodkie jak cholera); jakieś jasne pełne (oba z serii etykietek z serialu Blok Ekipa). Ale już mi się, przyznam szczerze, nie chce ich oceniać. Bytów jasne i Bytów ciemne wystarczą, żeby zainteresować się tym browarem - chociażby tylko tymi dwoma piwami.

Myrtus

Myrtus, browar Piwojad. Dzisiaj moje pierwsze spotkanie z Piwojadem. Tak na marginesie - świetna nazwa i logo browaru. Co my tu mamy więc? Witbier z dodatkiem liści mirtu cytrynowego pochodzącego z północno-wschodniej Australii. Ciekawie brzmi. Ciekawie też smakuje. 

Czuć tu klasycznego wita, owszem ale ja bym powiedział, że raczej w tle. Przody zdobywa tutaj (tak w smaku jak i w zapachu), cytrynka, hmm ale taka, dziwna cytrynka. Jakbym miał określić aromat epitetem wizualnym, to powiedziałbym, że mętna cytrynka. Plus ziołowo rumiankowo-miętowe nutki. Dodatkowo jeszcze coś tu idzie wyczuć, czego nie umiem nazwać (wibowit?) 

Ogólnie piwo słodkie o niskiej goryczce. Bardzo przyjemne do picia. Takie, że... każdemu zasmakuje ;) Niestety na sam koniec jeden mankament... ostatnie łyki trącą lekko starą szmatą... dlatego trzeba szybko wypić ;)

Fortuna Wild Sour Pigwa

Fortuna Wild Sour Pigwa, kooperacja browarów Fortuna i belgijskiego Boon. Od razu, nie będę owijał w bawełnę. Fortuna zrobiła znakomity twór. To co tu się wyprawia próżno szukać w innych propozycjach browaru z Miłosławia. Panowie pojechali do Belgii, zrobili deal i wyszło. Połączenie Lambica i piwa owocowego. W skrócie: do piwa Fortuny dolano Lambica leżakowanego 3 lata w dębowych beczkach w Belgii, na to poszedł sok jabłkowy i z pigwy Wyszło tak jak ma być kwaśno (ale bez przesady).

Kolor złoto-żółty, mętny. Pianka bogata biała, długo się trzyma.

Zapach dziwny. Nigdy nie piłem prawdziwego Lambica, dlatego dla mnie to pewna nowość. Nowe aromaty dla mnie (chociaż i dobrze znane też się pojawiają).  Więc: pachnie "kwaśno owocowo, z nutą siana i końskiej derki.

W smaku kwaśne (a jakże!), nie jakiś mega kwas, ale wyraźnie zaznaczony. Trochę jakby jabłkowe musujące wino. Ogólnie dość winny aromat podczas picia. Jakieś owoce, stajnia i siano. Jest pięknie.

Słodycz też się pojawia, może to od tej pigwy? soku jabłkowego? 

Tak czy inaczej (za tę cenę -4.99 Lidl)- piwo zacne! Za każdym łykiem jest po prostu pyszne.

P.S. Ostatnio Lidl rzucił się na piwa craftowe i regionalne. Takim to właśnie sposobem Fortuna Wild Sour trafi zapewne do większej rzeszy odbiorców - "ooo, to nie smakuje jak piwo". Przyklasnąć inicjatywie. 

Trooper (druga odsłona)

Trooper, piwo angielskie. Druga odsłona piwa sygnowanego przez zespół Iron Maiden, uwarzone przy współpracy z wokalistą Brucem Dickinsonem. (Pierwszy Trooper). Nie ma co się łudzić i marzyć o jakimś wybitnym dziele. Jest to powielenie pierwszego Troopera ze zmienioną etykietką. Fajnym dodatkiem, szczególnie dla kolekcjonerów jest kapsel z głową Eddie'go :) 

Pierwsze piwo piłem w 2015 roku, czy coś się zmieniło? Raczej nie. Chyba jest nawet odrobinę gorzej. 

Smak jest ostry, trochę niby alkoholowy, ale na poziomie wytrzymałości. Lekki cytrus daje się wychwycić, lecz nieznacznie. Jest natomiast dużo słodowości i trawistych nut. Nudno i męcząco. Po ogrzaniu czuć jakby brzoskwinię i aromat staje się łagodniejszy i przyjemniejszy. Wtedy o wiele lepiej się pije. Goryczka typu "pilsowego". 

Co tu powiedzieć - z całym moim uwielbieniem do Iron Maiden - piwo nie warte swojej ceny (przynajmniej tej polskiej w Polsce). Szkoda, że nie wypuszczają panowie jakiegoś konkretnego ejla, czy innego bittera, ipa czy coś nooo - ale Premium? Angole? Ehhh. Co prawda, uwarzyli Portera, ale w Polsce go nie widziałem. Zapewne znikome ilości :(

Bytów Jasne Pełne

Bytów Jasne Pełne, browar Bytów. Jedna ze sztandarowych pozycji browary Bytów z Bytowa. Regionalny browar, już całkiem popularny w Polsce. Obecnie warzy świetną Polkę -> klik. Zaczynamy.

Po prostu: Jasne ;) Oczywiście jest to Lager. Będąc na urlopie w okolicach ów miejscowości, w pobliskich lasach, na codzienną dobranockę serwowałem sobie piwa z Bytowa (z powodu takich, a nie innych warunków, czasami trzeba było golnąć z butelki ;) ). Ok. Pierwszym z nich było Jasne Pełne. Co my tu mamy?

Smakowite, trzeba przyznać, trochę słodko, trochę gorzko. Trochę karmelu, trochę maślanki. Podbudowa słodowa jest wyraźna i przyjemna. Koniec końców bardzo dobrze się pije i żadna aromatyczna nuta nie wychodzi przed inną. Chmielone jest polską Marynką i Iungą.  

Etykietka bardzo minimalistyczna. Ale... podoba mi się. Ma być klasycznie, bez fajerwerków. Tak jest. 

What a Shot

What a Shot, browar Ale Browar. Nowe piwo od chłopaków z Ale Browar. Styl West Coast IPA. Ciekawi mnie niezmiernie, tak samo jak jego etykietka ;)

Kolor jasnobursztynowy, mętny. Pianka potężna, długo się trzyma, cały czas z nami :)

Piwo pachnie intensywnie, głównie tropikalnymi owocami (marakuja i multiwitamina!), plus nuty żywicy i lasu iglastego.

Po łyknięciu te aromaty jakoś znikają niestety, a na pierwszy plan wysuwa się naprawdę solidna, kopiąco po gardle, łodygowata goryczka. Fakt - trochę zalegająca, ale da się przeżyć. Jej muśnięcia czuć jeszcze długo i głęboko w przełyku... No dobra, jakieś smaki tutaj przecież zastaniemy, owocowość nadal jest, tyle że znikoma, jakby oddała pole żywicy i  słodowości.

Sumując: fajne, wytrawne piwo z potężną goryczką. Może nie wszystkim przypadnie do gustu, ale przecież to West Coast...takie ma być :)

Po Godzinach IPL

Po Godzinach IPL, browar Amber. Już nie pamięta, które to piwo z serii Po Godzinach. Przynajmniej moje trzecie, czy czwarte :). 

Jest dobrze, nawet bardzo dobrze. Styl to India Pale Lager. Co to znaczy? Ano, że mamy po prostu Lagera z dodatkiem amerykańskiego chmielu. Bez obaw: polskie odmiany też są :) A więc chmiele: Chinook, Citra, Cascade (USA), Marynka, Sybilla (Polska). 

Kolor żółty mętny, zapach dość intensywny, znacznie cytrusowy i tropikalny - amerykany robią tu swoją robotę. Za którymś niuchem do głosu dochodzą polskie chmiele z bardziej trawiastym aromatem. 

Smak jest zdecydowanie bardziej polski, chociaż przebija tu się też odrobinę żywicy i gorzkich cytrusów (grejpfrut?)

Dobre piwko, na prawdę dobre jeśli jest się "po godzinach" ;)

Desire

Desire, browar Hopkins. Mój pierwszy kontakt z tym browarem. Na debiut wybrałem piwo w stylu Sour Wheat, czyli kwaśne pszeniczne. Dodatek: mango :) Może być interesująco. 

Etykietka ładna kolorystycznie, nie powala jakoś totalnie, utrzymana w stylu browaru.

Czas otworzyć kapsel.

Zapach z butelki jak i z pokala jest słodki, owocowy, mango. Totalnie mango. Kurczę jest naprawdę niebezpiecznie słodko. Zobaczymy co będzie w smaku.

Upss... tu się nic nie zmienia. Słodycz pozostaje, aromat mango dominuje, smak przypomina napój multiwitaminowy. Mimo, że jest to ok smak, nie tego oczekiwałem po piwie, które ma być kwaśne. Spodziewałem się, tak dzisiaj popularnego w ostatnich miesiącach, kwaśnego napitku z odrobiną aromatu tegoż mango. Niestety jest to piwo słodkie, owocowe, coś jak Corneliusy.  Goryczki nie zastaniemy.

Szkoda tego piwa...